3 Aralık

Bugün 3 Aralık,

Uluslararası Engelli Bireyler Günü, orijinal adıyla International Day of Persons with Disabilities.

Yıllarca, gerçek ihtiyaçları yok sayılarak, tüm engelli bireyleri bir araya getirip yapılan göstermelik kutlamalara tepki olarak “3 Aralık kutlanmaz” diyen ben, bu yıl itibariyle bu kararımdan vazgeçmiş bulunuyorum. 

[Farklı düşünüyorsanız ya da ilaveleriniz varsa lütfen yorumlarda buluşalım :)]

Nasıl ki 8 Mart’ta kadınların, Haziran ayında LGBT+ bireylerin varlıklarını, hak temelli mücadelelerini ve toplumda bir arada olmanın güzelliğini kutluyorsak, bedeninde ve/veya zihninde görünür ya da görünmez farklılıkları olan engelli bireylerin de varlığını kutlamamız gerektiğini düşünüyorum.

Peki neyi kutlayalım tam olarak?

Çok sevdiğim bir dostumun “Bu hayattaki en büyük başarım hayatta kalmak” dediği gibi, tüm bariyerlere rağmen hayatta kalmayı başaran engelli bireyleri kutlayalım.

Onları bir an bile yalnız bırakmayan ailelerini kutlayalım. 

Kamunun çözemediği erişilebilirlik problemlerini kendi çabalarıyla çözmeye çalışan işletmeleri ve bireysel girişimleri kutlayalım. 

Özel eğitim kurumlarında, kaynaştırma sınıflarında engelli bireylerin gelişimi için fedakarca çalışan eğitimcileri kutlayalım. 

Kota doldurmak için istihdam eden değil, engelli bireyi de bir yetenek olarak gören şirketleri kutlayalım. 

Kazandıkları madalyalarla göğsümüzü kabartan engelli sporcuları yetiştiren antrenörleri kutlayalım. 

Engelli bireylerin eşit haklara sahip olması için çaba gösterenleri kutlayalım.

İyi olanları kutlayalım ve iyi olmak isteyen diğerlerini cesaretlendirelim ki kimse fotoğraftaki gibi park yeri için evden sandalyesini indirip 'Buraya park etmediğiniz için teşekkür ederim' yazmak zorunda kalmasın.

Fotoğraf: Yol kenarına bırakılmış bir sandalye ve üzerinde 'Engelli aracı park alanı, teşekkür ederim' yazan bir karton.